به نوعی عکاسی که برای هنر یا تحقیق در مکان های عمومی با هدف ثبت تصاویر در یک لحظه تعیین کننده یا تکان دهنده انجام می شود عکاسی خیابانی می گویند . این نوع عکاسی برخلاف نامش نیازی به حضور در خیابان یا حتی محیط شهری ندارد و ممکن است از افراد باشد و هم چنین می تواند از یک شی یا محیطی باشد که در آن تصویر یک شخصیت کاملاً انسانی را به صورت فکس یا زیبایی شناختی نشان می دهد.
عکاسی خیابانی
ژانری از عکاسی که زندگی روزمره مردم را در یک محیط عمومی به تصویر می کشد عکاسی خیابانی نام دارد . با این حال ممکن است عاری از افراد و اشخاص باشد و یا پر از اشیا یا محیطی مرتبط با حضور انسان باشد . به عنوان مثال ، گرفتن سایه یا یک شیء دور ریخته شده ، تأثیر جالبی بر بیننده می گذارد ، زیرا نشان دهنده یک داستان نا تمام است. برای عکاس حرفه ای شدن ، باید یک ناظر منطقی باشید . با مشاهده ، می توانید نکات ، احساسات ، ایده ها ، داستان ها یا سؤالاتی را که بیننده شما را تحریک می کند ، منتقل کنید . عکاسی خیابانی می تواند بر روی افراد و رفتار آنها در مکان های عمومی تمرکز کند. از این نظر، عکاس خیابانی شبیه عکاسان مستند اجتماعی یا عکاسان خبری است که در مکان های عمومی نیز کار می کنند ، اما با هدف ثبت رویداد های خبر ساز. هر یک از تصاویر این عکاسان ممکن است افراد و دارایی های قابل مشاهده در داخل یا از مکان های عمومی را به تصویر بکشد ، که اغلب مستلزم مسائل اخلاقی و قوانین حریم خصوصی، امنیت و دارایی است.
عکاسی تبلیغاتی نقش حیاتی در بازاریابی برند ها برای محصولات خود ایفا می کند . امروزه برندها نیاز بیشتری به برجسته کردن تصاویر خود دارند و توجه کافی را به خود جلب می کنند .
تاریخچه
بسیاری از مواردی که از نظر سبک و ذهنی به عنوان عکاسی خیابانی قطعی تلقی می شوند ، در دورانی ساخته شده اند که از پایان قرن نوزدهم تا اواخر دهه 1970 را در بر می گیرد ، دوره ای که شاهد ظهور دوربین های قابل حملی بود که عکاسی را در مکان های عمومی ممکن می کرد . به تصویر کشیدن زندگی عمومی روزمره ، تقریباً در هر دوره از هنر جهان ، یک ژانر را تشکیل می دهد، که از دوره های هنر پیش از تاریخ، سومری، مصر و اوایل بودایی شروع می شود . در سال 1838 یا 1839 اولین عکس از چهره ها در خیابان توسط لوئی ژاک در یکی از جفت نماهای داگرئوتیپ از پنجره استودیوی او در Boulevard du Temple در پاریس ثبت شد. دومین عکس که در وسط روز ساخته شده است ، یک خیابان خالی از جمعیت را نشان می دهد ، در حالی که خیابان دیگر حدود ساعت 8 صبح گرفته شده است، و همان طور که بومونت نیوهال گزارش می دهد : بلوار ، به طور مداوم پر از عابران پیاده و در حال حرکت است . کالسکه ها هم حرکت می کردند ، و فردی که چکمه هایش را برس می زد و مجبور شده بود مدتی ثابت بماند، یکی از پاهایش روی جعبه چکمه مشکی و دیگری روی زمین ، چکمه ها و پاهای او کاملاً مشخص بود . شارل نگر اولین عکاسی بود که در سال 1851 به مهارت های فنی لازم برای عکاسی خیابانی افراد در حال حرکت در خیابان در پاریس دست یافت .
انواع عکس گرفتن در خیابان
اگر در شهری بزرگ زندگی می کنید ، خیابان ها و مکان های متفاوتی در طول روز می بینید ؛ برخی از آن ها را می شناسید، در برخی از مکان‌ها زندگی کرده اید و بزرگ شده‌اید و بعضی اوقات هم پا به خیابان تا کافه ای تازه می‌گذارید. در هر صورت ، هر کدام از این خیابان ها حس و حال خاص خودشان را دارند و این موضوع باعث می شود که شما در آن مکان ها دوست داشته باشید عکس بگیرید و در نتیجه سبک های مختلفی از عکاسی خیابانی به وجود آید . در کل پنج نوع عکس گرفتن در خیابان داریم :
- عکاسی خیابانی محجوب (Unobtrusive Street Photography)
- عکاسی ناگهانی خیابانی (Intrusive Street Photography)
- عکاسی خیابانی به‌سبک خام (Raw-Style Street Photography)
- پرتره‌های خیابانی (Street Portraits)
- عکاسی مدلینگ خیابانی (Fashion Street Photography)