تدوین فیلم ( Film editing ) از آخرین مراحل فیلم سازی است و طی آن از انتخاب و پیوند نماهای موجود در فیلم خام ( footage ) و تبدیل آن ها به سکانس برای رسیدن به فیلم نهایی استفاده می‌شود . در این نوشته از سایت استودیوی عکاسی گرافوس توضیحاتی در مورد تدوین فیلم خواهیم داد .
تاریخچه تدوین فیلم
فیلم های اولیه که برای سینما تولید می شدند خیلی کوتاه بودند . فیلم سازان در آن زمان نه نیازی به کوتاه کردن و برش فیلم داشتند و نه نیازی داشتند که هیجان و حرکتی ایجاد کنند . در دهه های بعدی به تدریج فیلم تبدیل به وسیله‌ای برای بیان داستان ، جذب و سرگرمی مردم و نیز ابزاری توانمند برای بیان هنر خالقان آن شد . اولین بار رابرت پاول فیلم ساز بریتانیایی در سال ۱۸۹۸ در فیلم کوتاه یک دقیقه ای از بیش از یک نما استفاده کرد . این فیلم در نزدیکی یک نمایش گاه و با نمای خارجی بازیگران در حال خوردن غذا و ورود به نمایشگاه شروع شد و به نمای زوجی در داخل نمایشگاه پیوند می خورد . از توالی و پیوند این دو نما بیننده این طور برداشت می شد که این دو وارد نمایشگاه شده اند . به این ترتیب تداوم این دو نما و ارتباط مکانی و زمانی آن ها به بیننده القا می شد .
دو سال بعد جیمز ویلیامسون اسکاتلندی در فیلم اش برای اولین بار از نمای مقابل استفاده کرد . در سال ۱۹۰۲ یک شخص فرانسوی فیلم « سفری به ماه » بر اساس داستان مشهور ژول ورن را ساخت . این فیلم سر آغازی بر شکل گیری زبان روایی و تدوین فیلم شد . تکنیک‌های اولیه ترکیب فیلم و انیمیشن و همین‌طور تکنیک بر هم گذاری تصاویر ( سوپر ایمپوز ) برای اولین بار در این فیلم به کار رفت . یکی از دستاورد های این فیلم تداوم گرافیکی ، زمانی و مکانی نماها و بحث ورود و خروج به کادر در نماهای متوالی است . مثلاً در نمایی می بینیم که ساکنین ماه به دنبال مسافران از راست به چپ تصویر حرکت می کنند و از آن خارج می شوند در نمای بعد آن ها از راست وارد قاب می شوند و به چپ حرکت می کنند . این به نوعی تداوم حرکت از راست به چپ را که قبلتر در ذهن بیننده شکل گرفته‌است را تثبیت می کند .
در سال ۱۹۰۳ ادوین اس پورتر فیلم ساز آمریکایی فیلم « سرقت بزرگ قطار » را ساخت که قدم بزرگی در شکل گیری زبان امروزی سینما و فن تدوین فیلم است . فیلم دربارهٔ سرقت یک قطار توسط چند راهزن و کشته شدن آن ها در پایان کار است. در این فیلم پورتر به خوبی توانسته با استفاده از تقطیع نماها و پیوند آن‌ها یک داستان را به صورت سینمایی بیان کند . در این فیلم برای اولین بار از مونتاژ موازی دو اتفاق دور از هم استفاده شده است .
تدوین فیلم
تکنیک های تدوین
در سال های اخیر استفاده از تدوین در فیلم ها بسیار گسترده شده است . و انواع زیادی دارد برخی از این نوع تدوین های فیلم بسیار رایج هستند در حالی که برخی دیگر کمتر مورد استفاده قرار می گیرند. در بخش بعدی به معرفی آن ها می پردازیم :
مونتاژ : مونتاژ یک تکنیک ویرایش جالب است زیرا بسته به زمینه می تواند معانی متفاوتی داشته باشد . رایج ترین درک از یک مونتاژ در فیلم زمانی است که یک فیلم مجموعه ای از تصاویر و لحظات را در یک صحنه کنار هم قرار دهد . استفاده از روش مونتاژ برای فیلم های ورزشی بیشتر رواج دارد وقتی که ورزشکار یا تیمی در حال تمرین یا آماده سازی هستند . مونتاژ ها نیز به طور ضمنی ( یا کاملاً بیان شده ) در طول یک دوره زمانی انجام می شود .
تدوین پیوسته : این تکنیک که یکی از اولین روش های تدوین است و به سادگی تضمین می کند که همه چیز از تصویر ها ثابت می ماند . اگر فردی در حال نوشیدن یک فنجان در یک تصویر است و در تصویر بعدی قرار دارد ، باید هم چنان از آن بنوشد یا حداقل آن را نگه دارد .
برش کراس کات ( متقاطع ) : برش متقاطع یکی از انواع تکنیک های تدوین است که شامل نشان دادن دو یا چند عمل جداگانه با قطع یک به یک آن ها می شود . این کار می تواند توهم وقوع آن ها را در یک زمان ایجاد کند ، یا صحنه ها به صورت موازی با یکدیگر باشند ( صرف نظر از زمان وقوع هر صحنه مربوطه ) .
دیزالو : یکی از رایج ترین تکنیک های تدوین ، dissolve است که خیلی وقت است مورد استفاده قرار می گیرد . می توان آن را این گونه توصیف کرد که تصاویری از یک صحنه با تصاویری که از صحنه ورودی وجود دارد همپوشانی داشته باشد . می توان از آن برای مقاصد مختلف استفاده کرد ، مانند این که اگر می خواهید مخاطب قبل از ورود به صحنه جدید در مورد آن چه در یک صحنه اتفاق افتاده صحبت کند . هم چنین می تواند برای خلق تصویر موازی یا مقایسه بین صحنه های آمدن و رفتن استفاده شود ، یا اگر می خواهید به گذر زمان اشاره کنید .
فید (Fade) : محو شدن ها تقریباً شبیه دیزالو هستند ، اما اهداف متفاوتی را ارائه می دهند . با محو شدن ، یا به رنگ سفید یا (اغلب) سیاه ، یک صحنه به پایان می رسد . بر خلاف برش سنتی ، محو شدن صحنه را به آرامی به طور قطعی به پایان می رساند . محو شدن ، مانند دیزالو ، در دهه های ۱۹۲۰ و ۳۰ بسیار رایج بود . این روزها ، آن ها کمی کمتر رایج هستند ، اما هنوز در همه ژانرها مورد استفاده قرار می گیرند .